Participatie object

Voor een onderzoek naar het gebruik van creatieve methoden om participatie te bevorderen interviewde ik recent een collega. We hadden een inspirerend gesprek. Onder andere spraken we over hoe lastig het is, dat je nooit ‘the whole system in the room’ hebt, want de samenstelling van de groep betrokkenen  wie je werkt, wisselt altijd onverwacht en op een onhandig moment.

Maar er bleek hulp uit onverwacht hoek. De voor deze situatie gemaakte canvassen waren een zichtbare samenvatting van de eerste bijeenkomst,  en vervolgens een start voor de volgende meeting. Dan hoef je niet steeds opnieuw te beginnen. 

Op enig moment vatte ik samen: ‘dus zou je zo’n canvas een participatief object kunnen noemen’. Eerst genoot ik van mijn leuke taalspelletje. Maar het bleef hangen. Zouden de kunstwerken in het art based research van mijn collega-onderzoeker van een kunstacademie ook participatieve objecten kunnen zijn?  Ik zal het haar morgen eens vragen. Zou het een overkoepelend concept kunnen zijn? Dat het belang van creatieve onderzoeksmethoden dragen kan? Dat zou mooi zijn. Die zomaar los geroepen woorden vragen om meer. 

Wel vaker in mijn leven zijn halve grapjes goud gebleken, een ingang voor een nieuw inzicht of zoektocht. De titel ‘Ben jij al activist’ ontstond ook zo. Juist in de ontspanning van een losse opmerking. “Laat het ontstaan, zeg zo maar wat, maar neem vervolgens heel serieus wat je roept”, dat zegt mijn theatercoach bij De Vloer Op ook altijd. Ook buiten het theater geldt dit:  het leven is een spel.