Het is er al.

Ik zou het niet krijgen, die after-boek-dip. Ik had het goed geregeld, ik ging vlak na publicatie van Olifantenpaadjes een weekje op vakantie. En toen kwam ik uitgerust terug en toen was ie er toch, die dip. Ondertussen waren er genoeg andere dingen die voor gingen en aandacht vroegen. De grap van mijn vriend, 'jij had toch een boek geschreven?', herinnerde me er steeds weer aan en voerde de druk op: mijn boek roept me. Maar ik wil liever in bed blijven, de gordijnen dicht houden, heel lang thuis lummelen en vooral, niets doen dat moet.

Maar mijn boek roept me. Ik heb de gasten van de boekpresentatie een Olifantenpaadjes-challenge beloofd. Vanmiddag ging ik naar buiten, zocht een klein, fijn cafeetje en opende mijn laptop. Terwijl de zon buiten voorjaar beloofde, een lief meisje mijn bestelling opnam, nam mijn zin toe, en in een half uur zette ik de contouren neer voor de Olifantenpaadjes-challenge. Zie je wel, het is er al. Zoals mijn uitgever ooit zei: 'je hoeft niks nieuws te bedenken, het zit er allemaal al, het moet er alleen uit.' Net zoals ik op zoek ga in de bedrijven waarmee ik werk, naar de informele organisatie en de olifantenpaadjes die zij al kennen of maken. 'Het is er al, het moet er alleen even uit'.

Omdat dat makkelijker klinkt dan het is, organiseer ik een Olifantenpaadjes-challenge. Van maandag 3 t/m vrijdag 7 april: vijf dagen met elke dag een opdracht om Olifantenpaadjes te vinden en te maken. In een besloten Facebook-groep.  

Doe jij mee? Met je team? Met je leidinggevende, met je klant? Met...?