Boekenweek activisme, dag 6: Waarom zijn wij opgefokt?

Het thema van mijn boekenweek is Activisme. Elke dag deel ik een element van mijn boek Ben jij al activist? dat in juni verschijnt.

Ik zit de Intercity Direct. We staan al een half uur stil in een weiland. Wees gerust, dit wordt geen klaag-blog. Na een half uur rijden we weer. Al bijna was ik de NS gaan twitteren. Dan roept de conducteur om: we hebben maar een half uur vertraging in plaats van de 3,5 uur die vaker bij dit soort problemen nodig is. Dat voedt mijn woede. Ik wil mijn telefoon voor een venijnige tweet pakken. Wonderlijk, ik twitter anders nooit. Twitter: de anonieme boksbal voor frustratie. 

De conducteur praat verder. Hij vertelt de feiten; dat we geld kunnen terugvragen voor de vertraging. De aansluitingen op Schiphol. Hij gaat verder: wenst ons een fijne avond en vraagt of wij op vakantie met een cocktail in de hand, op zo’n onbedorven, mooie plek, niet dit verhaal willen vertellen. Ik lach hardop, mijn slechte humeur is weg.

We rijden Schiphol binnen en hij vervolgt: als u er erg blij van wordt, mag u zo op het perron me komen uitschelden. Ik wil uitstappen en hem een knuffel geven. De trein rijdt verder. 

Geschrokken van mijn opgefokte reactie, denk ik na over wat er aan de hand is. Dus dit is waar we in deze maatschappij aan meedoen, ik ook. Het gevoel van recht hebben. Op wat eigenlijk? Doorgeschoten assertiviteit. Dit heeft niks met activisme te maken. Verontwaardiging, waarom? Ben ik in mijn waarde aangetast als ik dertig minuten moet wachten? Blijkbaar. Prinses op de erwt.

Als ik uitstap, kijk ik om me heen en zie twee conducteurs staan. Ik loop op ze af en vraag: ‘was één van jullie diegene van het omroepbericht?’ Geschrokken knikt één van hen. Zou hij nu die scheld-kanonnade verwachten? Lachend complimenteer ik hem met zijn grappige, wijze taal, en dank hem voor zijn wijze les. ‘Behalve dat u mijn humeur hebt verbeterd, hebt u mij een grote les geleerd.’  

En jij? Ik gun je vertraging en een wijze conducteur. Hopelijk denk je aan deze blog als de dingen niet zo lopen als je wil. Dat noemen ze ook wel: leven. Dat leerde deze conducteur mij, op deze nu bijzondere, donderdagavond van de boekenweek.